Μια φορά κι έναν καιρό, πέρα μακριά, στους πρόποδες ενός βουνού, υπήρχε ένα δάσος. Δηλαδή τώρα πια δεν θα το έλεγε κανείς και δάσος. Θα αναρωτιέστε ίσως το γιατί. Γιατί τώρα πια σε αυτό το δάσος κατοικούσαν μόνο τρία μεγάλα δέντρα και δύο μικρά.
Το δάσος που παλιά ήταν ντυμένο με πράσινα ρούχα, είχε για μόνιμους κατοίκους του πεύκα, βελανιδιές και κυπαρίσσια, τώρα πια ήταν ντυμένο στα μαύρα. Σε εκείνο το δάσος παλιά,δεν υπήρχαν μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι, αλλά και διάφοροι επισκέπτες, τα πουλιά που κάθονταν πάνω στα πράσινα μαλλιά τους, τα φύλλα, φτιάχνοντας τις φωλιές τους, αλλά και πολλά άλλα ζωάκια. Τώρα πια ούτε ένα πουλί πετά πάνω από το δάσος ούτε κανένα άλλο ζώο τρέχει ανάμεσα στα δέντρα. Όλα είναι μαύρα, το τοπίο βομβαρδισμένο μοιάζει με πεδίο μάχης.
Τα δύο μικρά δεντράκια από τους επιζώντες, ο Φύλλος και ο Κορμός διαβάζουν με περιέργεια την πινακίδα που υπήρχε εδώ και δύο περίπου χρόνια κοντά τους:
Προσοχή!
Μην κάψετε το δάσος
δεν θα μπορέσει να αναγεννηθεί
Αναρωτιούνταν τί να εννοούσε η πινακίδα.
«Λες η πινακίδα να εννοεί ότι το δάσος ξέρει μια Αννα που θα γεννηθεί ξανά;»
λέει ο Κορμός
- Δεν έχουν λογική αυτά που λες
- Για πες μου εσύ τότε, τι εννοεί;
- Να…ε…δεν ξέρω
«Ξέρω εγώ», είπε ένα γέρικο δέντρο
«Τι σημαίνει;» ρώτησε ο Φύλλος
«Ακούστε.Όταν το δάσος υποστεί καταστροφή μετά από πυρκαγιά, μπορεί-αν αφεθεί ανενόχλητο-να ξαναδώσει τα καινούργια του βλαστάρια. Αυτό το ονομάζουμε φυσική αναδάσωση, φυσική αναγέννηση» είπε το γέρικο δέντρο.
«Τότε γιατί η πινακίδα γράφει Προσοχή! Μην κάψετε το δάσος, δεν θα μπορέσει να αναγεννηθεί!!!», ρωτάει ο Φύλλος
- Μη βιάζεσαι μικρό μου. Σε περίπτωση που το δάσος έχει παραδοθεί στο έλεος συχνών πυρκαγιών, συγκεκριμένα όχι μία μόνο φορά,αλλά δύο φορές μέσα σε πέντε χρόνια, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει έντονη υποβάθμιση του οικοσυστήματος,λόγω της διάβρωσης του εδάφους ή της υπερβόσκησης, τότε χάνεται η ικανότητα φυσικής αναγέννησης
- Δηλαδή δεν θα αποκτήσουμε άλλα αδελφάκια;
«Αχ!!!» Αναστέναξε το δέντρο, «Φοβάμαι πως όχι»
«Πως έπαθε το δάσος μας αυτό το κακό;», ρώτησε ο Φίλος
«Λοιπόν,πριν από πέντε χρόνια, ένα κουκουνάρι έπεσε από το φίλο μου που τώρα πια δε ζει», είπε και ένα δάκρυ έσταξε από τα μάτια του. «Η ζέστη το έκανε να σκάσει και δημιούργησε έναν σπινθήρα που ήταν αρκετός να βάλει φωτιά σε κάτι ξερόχορτα. Ένα απαλό αεράκι δυνάμωσε τη φωτιά και δεν άργησε να συμβεί το μοιραίο. Δύο χρόνια μετά γεννηθήκατε εσείς»
«Τη δεύτερη φορά;», ρώτησε ο Κορμός
«Τη δεύτερη φορά ήσασταν πάρα πολύ μικρά, περίπου πριν ενάμιση χρόνο. Τότε είχε έρθει μια οικογένεια για να ψήσει. Ξέχασαν να σβήσουν τα κάρβουνα και όταν έφυγαν, πετάχτηκε μια σπίθα σε ένα ξερόφυλλο και άρχισε να καίγεται πάλι το δάσος.»
Μετά από λίγο τα δύο δεντράκια άκουσαν την κυρία Γεροπλατανίνα να κλαίει.
«Γιατί κλαις κυρία Γεροπλατανίνα;», ρώτησε ο Κορμός, αλλά η Γεροπλατανίνα δεν απαντούσε και συνέχιζε να κλαίει.
«Γιατί κλαίει η κυρία Γεροπλατανίνα;» ρώτησε και ο Φύλλος.
«Ακουσε τη συζήτησή μας και κλαίει, γιατί όλοι της οι καλοί φίλοι κάηκαν», απάντησε το μεγάλο δέντρο.
Σε κάποια στιγμή ακούστηκαν αυτοκίνητα και όλα τα δέντρα σώπασαν. Μετά ακούστηκαν ανθρώπινες φωνές να συζητάνε.
«Έχετε δίκιο,αυτό το δάσος είναι σε θλιβερή κατάσταση» είπε ένας από τους δύο ανθρώπους που ήταν ο δήμαρχος της περιοχής.
«Δηλαδή θα το σκεφθείτε; Είναι κρίμα ένα τόσο ωραίο δάσος να χάσει την ομορφιά του τόσο γρήγορα. Θυμάμαι πόσο ωραία περνούσαμε όταν κάθε Κυριακή ερχόμασταν με τα παιδιά και τη γυναίκα μου, αλλά και όταν ακόμη ήμουν μικρός και ερχόμουν με τους δικούς μου γονείς», είπε ο πολίτης που έκανε παράπονο για το μισοκαμένο δάσος.
- Τελικά, θα το αναδασώσουμε το δάσος. Επειδή δεν είμαι ενημερωμένος, μπορείτε να μου πείτε πότε είναι η κατάλληλη εποχή για την τεχνητή αναδάσωση;
- Η κατάλληλη εποχή είναοι από τον Οκτώβριο-Νοέμβριο έως το Μάρτιο, την περίοδο δηλαδή που υπάρχουν αρκετές βροχές,ώστε τα νέα δέντρα να αποκτήσουν ισχυρές ρίζες, για να απορροφήσουν από το έδαφος τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και να έχουν επάρκεια νερού
- Αρα ξεκινάμε τον επόμενο μήνα, δηλαδή τον Ιανουάριο
Ετσι κανονίστηκε η «νέα ζωή» για τα δέντρα και το δάσος.
Αλλά μιας και το έφερε η κουβέντα, πάμε να δούμε τι κάνουν τα δέντρα μας.
«Τι καλά! Θα αποτελέσουμε ξανά κατοικία για χιλιάδες ζώα και φυτά! Επίσης το δάσος μας θα ξαναγίνει μέρος όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να απολαύσουν την ομορφιά και την ηρεμία που προσφέρει η υπόλοιπη φύση μαζί μας!» είπε ενθουσιασμένο, αρχίζοντας να ονειρεύεται ξανά, το δέντρο.
«Γιούπι! Θα ξαναγίνουμε πάλι σημαντικοί!» είπε η Γεροπλατανίνα και χαμογέλασε ξανά μετά από τόσο καιρό
«Τι ωραία! Πάλι θα ακούσουμε τις γλυκές φωνές των παιδιών! Πάλι θα μας επισκέπτονται τα πουλιά, θα χτίζουν τις φωλιές τους, θα βρίσκουν καταφύγιο σε μας! Θα ξαναγίνει πράσινο το δάσος!», είπε ο Ερμής, το τρίτο δέντρο που έμενε σιωπηλός όλη την ώρα.
«Το καλύτερο είναι ότι θα νιώθουμε πάλι σημαντικά εφόσον οι ρίζες μας θα συγκρατούν το νερό της βροχής, αλλά και τα θρεπτικά συστατικά που περιέχονται σε αυτό. Θα προστατεύουμε έτσι το έδαφος από τη διάβρωση και θα αυξάνουμε τη γονιμότητά του» συμπληρώνει το δέντρο
«Μη ξεχνάτε τη συμβολή μας στη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Πόσο όμορφα νιώθουν οι άνθρωποι όταν μας επισκέπτονται και αναπνέουν τον καθαρό αέρα», συμπλήρωσε η Γεροπλατανίνα.
Όλοι μαζί ονειρεύονταν.
«Τι σημαίνει τεχνητή αναδάσωση; Γιατί η κυρία Γεροπλατανίνα χαμογέλασε;», ρώτησε ο Φύλλος
«Γιατί είστε τόσο χαρούμενοι; Γιατί ο Ερμής μίλησε πρώτη φορά;», ρωτά ο Κορμός
«Θα σας τα εξηγήσω όλα», είπε το δέντρο. «Το δάσος, αν δεν μπορεί να ξαναδώσει τα καινούργια του βλαστάρια, έχει χάσει την ικανότητα της φυσικής αναγέννησης και πρέπει να παρέμβει ο άνθρωπος με τη φύτευση δέντρων, τότε έχουμε τεχνητή αναδάσωση. Είμαστε τόσο χαρούμενοι όλοι,γιατί θα έρθουν καινούργια δέντρα στο δάσος και θα είναι τα αδέρφια σας!»
«Γιούπι!!!», φώναξαν τα δύο αδέρφια.
Έτσι μετά από δύο χρόνια, ο Φύλλος και ο Κορμός είχαν νέα αδέρφια και το δάσος έλαμπε, γιατί οι κάτοικοι της περιοχής το φρόντιζαν κάθε μέρα. Μετά από κάποια χρόνια ήρθε εκείνος ο άντρας που είχε παραπονεθεί για το καμένο τότε δάσος, μαζί με τα παιδιά του τα οποία μεγάλωσαν όπως και τα δέντρα και έφτιαξαν δύο δεντρόσπιτα. Τα δεντρόσπιτα τα έφτιαξαν στο Φύλλο και στον Κορμό. Περνούσαν πολύ ωραία όταν τα παιδιά έλεγαν ιστορίες πάνω τους και όταν μετά έφευγαν, τα δύο δέντρα διηγούνταν τις ιστορίες στα μικρότερα δέντρα. Έτσι κυλούσε ο καιρός.
της Λίας Γκαγκά
Copyright © 2014. Ιπτάμενο Κάστρο. Designed by marimation.gr